Skip to main content

NOS schaatsnieuws

NOS Schaatsen
  1. "We hebben er alle vertrouwen in dat ze die gouden medaille binnen gaan slepen, met een beetje hulp van Lara." Het zijn de woorden van Marsha van Ruijven, schoonzus van de in 2020 overleden shorttrackster Lara van Ruijven.

    Enkele minuten nadat Marsha van Ruijven haar vertrouwen heeft uitgesproken, ziet ze Xandra Velzeboer, Michelle Velzeboer, Selma Poutsma en Yara van Kerkhof het ijs op stappen voor de WK-finale in Ahoy. Een bloedstollende race volgt, het publiek wordt gek als het Nederlandse viertal de koppositie overneemt en de wereldtitel binnensleept.

    Ook Marsha van Ruijven en haar man Olav zijn blij. Met 150 anderen zijn ze naar Rotterdam Ahoy gekomen voor de slotdag van de WK shorttrack. Familie en vrienden van Lara van Ruijven en collega's van broer Olav. Veel van hen dragen een speldje in hartvorm met panterprint, ontworpen door shorttracker Itzhak de Laat. Van Ruijven werd door haar teamgenoten namelijk 'panter Lara' genoemd, vanwege haar bril en helm met pantermotief.

    Lara van Ruijven, die in 2019 de eerste Nederlandse wereldkampioene ooit werd op een individuele afstand (de 500 meter), was pas 27 jaar toen ze tijdens een trainingskamp in het Franse Font-Romeu overleed aan een auto-immuunreactie.

    Ze maakte zeven jaar deel uit van het Nederlands team en was erbij in 2017, toen de WK ook in Ahoy werden gehouden. De relayploeg was destijds dicht bij de wereldtitel, maar door een valpartij ging het mis.

    'Had Lara's laatste toernooi kunnen zijn'

    "Het is ontzettend dubbel om hier te zijn, want de liefde voor deze sport is geboren dankzij mijn zusje", vertelt Olav vanuit Ahoy. De WK in Rotterdam hadden volgens Olav en Marsha zomaar eens het laatste toernooi van Lara kunnen zijn, als het noodlot vier jaar geleden niet had toegeslagen.

    "Nog een Olympische Spelen was wel erg ambitieus geweest, want ze droomde ook wel van het leven na de topsport", weet Olav. "Maar ik denk dat als ze haar vorm had weten vast te houden, ze hier met de favorieten had meegereden. Het was een heel mooie afsluiting geweest voor haar."

    Marsha vult aan: "Dat je hier met zijn allen had kunnen zijn, terwijl zij op het ijs had gestaan, geeft het een heel andere lading. Desalniettemin blijft het zo'n gave sport." Al was die passie vlak na het overlijden van 'panter Lara' wel even weg. "Toen was het ook echt wel lastig om te kijken, maar uiteindelijk gaat de liefde voor de sport niet verloren. Het is een beetje een haat-liefdeverhouding."

    Olav en Marsha van Ruijven vinden het heel belangrijk om de herinnering aan Lara levend te houden. "Je bent daar ook wel een beetje aan gebonden, want het blijft op sommige momenten nog best wel onwerkelijk om je écht te realiseren dat het helaas is zoals het is. Je maakt ook geen nieuwe herinneringen met haar meer. Dat is ontzettend cru."

    De familie Van Ruijven vindt het dan ook fijn de herinneringen te delen met de mensen die dicht bij Lara stonden. Ze hebben bijvoorbeeld nog goed contact met de oude teamgenoten van Lara, die zondag de wereldtitel op de relay binnen sleepten.

    Herinneringen levend houden

    Marsha: "Onze band is wel anders geworden, want vroeger was je familie en aanhang van Lara. Nu is de relatie veranderd, zijn we minder betrokken bij het team. Maar een aantal meiden vindt het fijn om contact te houden met ons en dat vinden wij ook fijn. Zij hebben ook veel met haar gedeeld."

    "Voor beide kanten is het fijn om over Lara te praten en herinneringen levend te houden. Dat wil je niet zomaar afsluiten. Het is een belangrijk onderdeel van ons leven geweest."

    Voor de relayfinale had de ploeg volgens Marsha alle steun nodig. "Ik denk dat Laar even wat support stuurt van boven." En met die support werden de WK in Rotterdam toch nog afgesloten met een Nederlandse wereldtitel.

  2. De dramatiek op de WK shorttrack in Rotterdam was een toneelstuk waard. Tussen de discobeats van Ahoy eindigde het weekend met slechts één gouden medaille voor Nederland, een enkelbreuk voor Suzanne Schulting en een Vlaams-Nederlandse vete.

    "Het was een heel dure en zware les die we blijkbaar nodig hebben richting de Olympische Spelen", vatte bondscoach Niels Kerstholt de drie dagen samen.

    Eigenlijk was op de "klotedag" van gisteren al het voorproefje gegeven, toen Schulting "niet goed, frustrerend, dom" had gereden en door een val en diskwalificatie twee finales misliep.

    Met goed gemoed betrad Schulting op de slotdag het ijs van de discohal, schaatsend voor de ultieme revanche na een jaar waarin ze op doktersadvies rust moest nemen, kampte met een virus en geveld werd door een schaats in haar rug.

    Worsteling Schulting en Desmet

    Vlekkeloos ging het, totdat Schulting in de finale van de 1.000 meter binnendoor wilde glippen bij de Belgische Hanne Desmet. De Vlaamse en de Nederlandse raakten verstrengeld, Schulting gleed de kussens in en Desmet reed door naar haar eerste wereldtitel. Dacht ze. De jury besloot anders: armblokkade en dus diskwalificatie.

    "Dit is echt belachelijk, ik had gewonnen", sneerde Desmet, nog voordat ze wist van Schultings enkelbreuk. "Ik word van achter aangereden, vastgepakt, ik sla dat uiteraard weg en ik kom als eerste over de streep en dan moet ik van het ijs. Ik vind het debiel voor de sport."

    Desmet vond dat zij Schulting niet hinderde. "Ik vind het alleen haar schuld eigenlijk. Ik heb niks gedaan. Ik zat voor haar. Zij moet mij niet vastpakken. Ze is nooit naast mij geweest, dus dan moet zij van mij afblijven."

    In de opnieuw gestarte finale gaf Schulting na enkele rondjes huilend van de pijn op. Fijn geplet in de kussens wist ze het eigenlijk al: de enkel was kapot. Een breuk, klaarde een foto in het ziekenhuis later op, maar ze wilde het per se nog proberen.

    "Het is een wonder dat ik er nog een paar rondjes op heb kunnen rijden", snikte ze in de catacomben van Ahoy. "Ik heb fantastisch gereden vandaag, op de Schulting-manier. Jullie hebben het gezien, het was een fucking goede rit en ik lag op koers voor goud."

    Schulting twijfelt niet aan wie schuld had voor de chaotisch verlopen finale. "Hanne Desmet kegelt mij de baan uit. En dat is niet de eerste keer dit weekend. Dat mag ook weleens gezegd worden."

    "Ze heeft op elke afstand een penalty gekregen. En dat ze in de halve finales er niet uit is gehaald door de jury vind ik ook ongelooflijk, want daar reed ze Shim eigenlijk ook eruit."

    Dat Desmet het anders zag, verbaasde Schulting. "Oh, ze geeft mij de schuld? Als dat haar manier van denken is, dan moet dat zo zijn. Ik denk dat Hanne bij zichzelf goed moet nagaan hoe ze dit weekend heeft gereden. Ik denk dat het zeker niet aan mij ligt."

    Na een vliegensvlug ziekenhuisbezoek keerde Schulting met een gipsvoet terug in Ahoy. Op krukken werd ze herenigd met de haar ploeggenoten van de aflossing, die zonder Schulting de wereldtitel relay en het enige Nederlandse WK-goud van het weekend hadden veroverd.

    Schulting legde haar gipsvoet op schoot bij Yara van Kerkhof, kreeg alsnog haar gouden medaille om de nek gehangen en luisterde mee naar hoe Xandra Velzeboer, Selma Poutsma en Michelle Velzeboer de enerverende slotdag hadden beleefd.

    Na het goud van de relayvrouwen, het zilver van Velzeboer op de 500 meter en het zilver van Jens van 't Wout op de 1.500 meter zocht bondscoach Niels Kerstholt naar een verklaring voor het matige wereldkampioenschap. "Het viel allemaal de verkeerde kant op dit weekend. Behalve dan die relay op het einde."

    Hoe was het mogelijk dat de Nederlanders zo opvallend vaak onderuit gingen? "We wilden heel heel graag. Dat zorgde voor een bepaalde opgejaagdheid", wees Kerstholt op de bewijsdrang van Van 't Wout na zijn val in de relayfinale van de mannen.

    "We oefenen om op zo'n moment rustig te blijven. Maar in zo'n hal en zo'n vibe, dat is nog iets extra's." Zaterdag en zondag zat Ahoy vol met 20.000 fans.

    De druk dus. Kerstholt noemt het een "zware, dure les" op weg naar de Olympische Spelen van 2026. "We hebben vier keer het goud voor het grijpen gehad en het glipt net voor onze handen weg. Het kan niet anders dan dat het ook met druk te maken heeft. Veel jonge rijders hier, die blijkbaar deze les nodig hebben."

    "Deze tik was even nodig, want over twee jaar sta je op de Spelen en ga je deze gejaagdheid ook voelen. Nu weten we dat je dan niet te wild moet worden. Ik zie het een beetje als cadeautje dat dit gebeurd is."

  3. De Nederlandse eer op de WK shorttrack in Rotterdam is enigszins gered: in de finale van de aflossing, ook wel relay genoemd, hebben de Nederlandse vrouwen de wereldtitel gepakt. De Verenigde Staten won zilver, Canada veroverde het brons.

    Zonder Suzanne Schulting - zij kon niet meer rijden wegens een gebroken enkel die ze opliep in de finale van de 1.000 meter - maar met Xandra Velzeboer, Selma Poutsma, Yara van Kerkhof en Michelle Velzeboer snelde Nederland naar het goud.

    In de catacomben van Ahoy kreeg het viertal een bemoedigend praatje van koning Willem-Alexander. "Wat ons als shorttrackers typeert, is de weerbaarheid die wij hebben. Dat we na een tegenslag de knop om kunnen draaien en dat laten we hier in de damesfinale zien."

    Bekijk hier de reactie van de Nederlandse vrouwen na het behalen van de wereldtitel:

    De gouden medaille biedt wat troost op een verder vrij dramatisch toernooi, waarin eerder vandaag in een chaotische 1.000 meter-finale Schulting geblesseerd moest afhaken. De zusjes Velzeboer strandden op die afstand al in een eerder stadium.

    Mixed relay en mannenaflossing mislukt

    Op de gemengde aflossing - die Xandra Velzeboer, Poutsma, Teun Boer en Jens van 't Wout reden - was het ook al misgegaan, toen Velzeboer met goud in zicht onderuit was gegaan. China pakte daar de wereldtitel, voor Italië en de Verenigde Staten.

    De WK shorttrack in Rotterdam eindigden met de aflossingsfinale bij de mannen. Ook daar ging het mis voor Nederland. In de slotfase van de finale gleed Van 't Wout de kussens in, toen de Nederlandse ploeg nog op de derde plek lag.

    Van 't Wout, Itzhak de Laat, Boer en Friso Emons moesten genoegen nemen met de vierde plaats. China pakte het goud, voor Zuid-Korea en Polen.

  4. Wie dacht dat het niet veel dramatischer kon voor Suzanne Schulting dan op dag twee van de WK shorttrack, had het mis. De Nederlandse shorttrackster moest de finale van de 1.000 meter na enkele rondjes geblesseerd afbreken. Uit onderzoek in het ziekenhuis blijkt dat ze haar enkel gebroken heeft.

    In de eerste, chaotische finalerace - die uiteindelijk opnieuw moest worden verreden - was Schulting samen met twee andere finalisten hard ten val gekomen. Het drietal bleef enige tijd tegen de boarding liggen.

    Hanne Desmet kwam als eerste over de finish en dacht dat ze goud had gewonnen. Maar de jury oordeelde tot haar woede dat zij de valpartij had veroorzaakt. De finale moest opnieuw worden gereden, zonder Desmet.

    In de opnieuw gestarte finale was meteen duidelijk dat het mis was met Schulting. Na enkele rondjes staakte ze met tranen in de ogen de race. De Amerikaanse Kristen Santos-Griswold pakte de wereldtitel, Kim Gilli pakte zilver en Arianna Fontana brons.

    Schulting vreesde achteraf voor een botkneuzing, vertelde ze aangedaan op een massagetafel in de catacomben in Ahoy. Voor de zekerheid zouden er foto's gemaakt worden in het ziekenhuis. Daarbij werd een breuk in de enkel geconstateerd.

    Bekijk hieronder de reacties van Schulting, Desmet en Santos-Griswold:

    Na een bewogen jaar, waarin het lijf en de geest rust kregen en Schulting moest herstellen van een snee in de rug door een schaats, kon ze haar rentree op het ijs niet bekronen met een medaille. In de sterk bezette finale zou dat wel een flinke prestatie zijn geweest.

    Geen Velzeboer

    Wereldkampioen uit 2023 Xandra Velzeboer was er in de finale al niet meer bij. Ze werd verrassend uitgeschakeld in de halve finales. Op het laatst glipte de Koreaanse Gilli er bij Velzeboer langs, in de door Schulting gewonnen heat.

    Velzeboers tijd was niet sneller dan de derde tijd uit de andere halve finale, dus plaatste alleen Schulting zich voor de eindstrijd.

    Eigenlijk had Xandra Velzeboer al twee kwartfinales in de benen. Haar eerste heat van de dag was al bijna voorbij toen de race werd stilgelegd. Zus Michelle Velzeboer was samen met de Zuid-Koreaanse Park Ji-won de kussens in gevlogen. De Koreaanse bleef liggen en moest met een brancard het ijs af.

    De valpartij was de schuld van Michelle Velzeboer, oordeelde de jury. Gediskwalificeerd en in tranen trok die haar pak uit, kijkend hoe zus Xandra en Schulting opnieuw begonnen aan hun kwartfinaleheat, waarin zij zich ongeschonden plaatsten voor de halve finales.

    Michelle Velzeboer zat zeven jaar geleden als veertienjarige op de tribune in Ahoy, dromend van een debuut op het Rotterdamse ijs. Dat debuut kwam er, maar na een val op de 1.500 meter en de 1.000 meter voelt haar optreden toch zuur.

    Bekijk de reacties van de zusjes Velzeboer na hun uitschakeling op de 1.000 meter:

    De WK shorttrack in Rotterdam, waar Ahoy voor de tweede dag op rij vol zat met tienduizend fans, eindigen met de gemengde aflossing en de aflossing voor mannen en vrouwen.

    In de finale van de gemengde aflossing ging Xandra Velzeboer met goud in zicht onderuit. Jens van 't Wout gleed ook de kussens in, toen zij op medaillekoers lagen in de relayfinale van de mannen.

    De eer werd gered door de Nederlandse vrouwen op de aflossing: zij pakten goud, de enige Nederlandse wereldtitel dit toernooi.

  5. Jens van 't Wout slaagde er op de slotdag van de WK shorttrack in Rotterdam niet in de finale te bereiken van de 1.000 meter.

    De 22-jarige Nederlander viel in de halve finales, nadat hij in de kwartfinales al ternauwernood een val had afgewend. Op een knie gleed hij even door om vervolgens op te staan en alsnog tweede te worden in de heat.

    Spectaculair was het zeker, maar een nieuwe kans op een WK-medaille kreeg hij er niet door. In de finale van de 1.000 meter, die uiteindelijk door de Canadees William Dandjinou werd gewonnen voor de Italianen Pietro Sighel en Luca Spechenhauser, stond geen Nederlander, want Itzhak de Laat kwam niet door de kwartfinales heen.

    Het WK-hoogtepunt van Van 't Wout was op zaterdag, toen hij knap zilver pakte op de 1.500 meter. Een knappe prestatie, want Van 't Wout herstelde recent pas van een gekneusde enkel waardoor hij met een verdikte, oranje schoen rijdt,

    'Survivalinstinct'

    Van 't Wout liet Ahoy in de kwartfinales nog opveren. Schaatsend op plek twee leek het even helemaal mis te gaan toen hij met een knie op het ijs ging en de kussens angstaanjagend snel dichterbij kwamen, maar hij herstelde zich wonderwel. Hij stond weer op, schaatste verder en bemachtigde de tweede plek.

    "Slecht probeersel van inhaalactie en gewoon blijven staan. Survivalinstinct, denk ik", zei Van 't Wout direct erna.

    Voor de andere Nederlander op de 1.000 meter was de wedstrijd snel klaar. Itzhak de Laat, de kunstenaar op schaatsen die in zijn vrije tijd graag helmen ontwerpt en schildert, kwam niet door de kwartfinales nadat hij vijfde was geëindigd in zijn heat.

    Van 't Wout valt ook op relay

    De WK shorttrack in Rotterdam, waar Ahoy voor de tweede dag op rij vol zat met tienduizend fans, eindigden met de gemengde aflossing en de aflossing voor mannen en vrouwen.

    In de finale van de gemengde aflossing ging Xandra Velzeboer met goud in zicht onderuit. Van 't Wout gleed ook de kussens in de finale van de mannenrelay, toen zij op medaillekoers lagen. De eer werd gered door de Nederlandse vrouwen op de aflossing: zij pakten goud, de enige Nederlandse wereldtitel dit toernooi.